,,Dyfuzje współczesności" to wystawa prac z Kolekcji CSW Zamek Ujazdowski w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, która będzie miała miejsce od 14 X do 24Xl. Proponuje ona unaocznienie i uaktywnienie związków między różnymi dziedzinami twórczości, a także instytucjami sztuki, aby w ten sposób uruchomić procesy dyfuzji, swobodnego przenikania artystycznych komponentów między sferą wrażliwości i wyobraźni gości Opery Narodowej a językiem współczesnej sztuki, prezentowanej w CSW Zamek Ujazdowski.
Wystawę rozpoczynają Postacie kroczące Magdaleny Abakanowicz, które w sposób niepokojący wyobraźnię przypominają obiekty wydobyte z odległej przeszłości, ale posiadają też dynamikę charakterystyczną dla współczesności. Ta duża grupa figuratywnych rzeźb jednej z najsłynniejszych współczesnych artystek może być postrzegana jako współczesne zmaterializowanie ponadczasowego składnika istoty ludzkiej. Otwiera zatem symboliczną przestrzeń wyobrażeń łączących współczesność z rozległym spektrum dorobku przeszłości.
Grupa miękkich i zmysłowych rzeźb Iwony Demko to prace z cyklu Przytulanki, które zachęcają publiczność do dotykania, kołysania i nawet siadania na nich. Z tą grupą obiektów koresponduje praca Jarosława Kozakiewicza Geometria wnętrza składającą się z dwóch projekcji wideo na bocznych ścianach dawnej palarni i obiektu rzeźbiarskiego umieszczonego centralnie na postumencie. Obiekt ten przypomina formą rzeźby do przytulania, ale wiąże się z inną koncepcją, która staje się czytelna po obejrzeniu krótkich projekcji. Jeden z filmów ukazuje swoistą choreografię ciała śpiącej dziewczyny – to zapis jej mimowolnych ruchów utworzył za pomocą specjalnego programu komputerowego kształt formy prezentowanej na postumencie; jest to jednocześnie projekt bryły budynku kina, przedstawionego na drugiej projekcji. Projekt tego budynku zakłada, że na jego ścianach będą wyświetlane od wewnątrz, a widoczne na zewnatrz fragmenty filmów.
Geometria wnętrza Jarosława Kozakiewicza jest znakiem ideowym wystawy Dyfuzje współczesności , stanowi bowiem połączenie elementów choreografii, rzeźby, architektury i doświadczenia snu i ludzkiej cielesności, zatem w tej pracy spotykają się istotne idee współczesnej sztuki.
Serdecznie zachęcam do wybrania się na tą wystawę. Według mnie odbiega ona od typowych przedstawień, podczas których oglądamy prymitywne narzędzia pracy itp. Ta wystawa w ciekawy sposób łączy elementy różnorodnych sztuk wraz z naszymi ludzkimi doświadczeniami i ukazuje w ten sposób związek między przeszłością a współczesnością. Zapraszam.
Martyna 14
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz