Koncert z okazji Święta Niepodległości

Serdecznie zapraszam na koncert muzyki patriotycznej w wykonaniu Chóru Męskiego LIRA pod dyrekcją Marcina Cmiela. Koncert odbędzie się 11 listopada 2011r.o godzinie 19:15 w Parafii Ojców Bernardynów p.w. Św. Bonifacego ul. Czerniakowska 2/4                  w Warszawie

Wstęp wolny.

Marta3

III Przegląd Piosenki Poetyckiej im. Piotra Skrzyneckiego

Nie tylko w wielkich miastach odbywają się duże, interesujące imprezy. W Mińsku Mazowieckim od 3 do 5 listopada organizowany będzie III Przegląd Piosenki Poetyckiej im. Piotra Skrzyneckiego.

Przez trzy dni uczestnicy imprezy przekonywać będą, że piosenka poetycka ma się dobrze, a patron imprezy i jego duch są wiecznie żywi.

3 listopada odbędzie się wernisaż wystawy "Dymny", a wcześniej warsztaty wokalne dla uczestników. Także oni dzień później staną do przesłuchań konkursowych. Głos młodych wokalistów i wokalistek ocenią: Zygmunt Konieczny, Andrzej Zarycki, Teresa Drozda, Jan Poprawa i Robert Zapora. Rok temu najlepszą okazała się Katarzyna Kuraś z Jarosławia.

Ostatniego dnia przeglądu odbędzie się ogłoszenie wyników, koncert laureatów oraz występ Piwnicy pod Baranami.

Bilety w cenie 30 zł na występ laureatów i koncerty galowy można nabyć w sekretariacie Miejskiego Domu Kultury (Warszawska 173), gdzie obywać się będzie większość imprez

Piotr Skrzynecki (1930-1997) - współtwórca legendarnej "Piwnicy pod Baranami". Reżyser, scenarzysta, konferansjer. Postać kultowa.  

iza13

Powrót lat 60?

Retro-popowa rewolucja trwa. Od kilku lat na światowych listach przebojów królują piosenki zakorzenione w szalonych latach 60., a wokalistki jak (świętej pamięci) Amy Winehouse, Duffy czy Adele nie tylko zgrabnie inspirują się repertuarem sprzed dekad, ale też pokazują, że nie trzeba wspomagać się ogromnym technicznym zapleczem, żeby pokazać talent w całej okazałości. Tymczasem w Polsce... posucha. Naszą scenę muzyczną ratuje chyba wyłącznie Ania Dąbrowska – ale uwaga, bo oto w niebanalnym stylu na estradę wkracza Ania Rusowicz, która za punkt honoru postawiła sobie powrót do korzeni i właśnie zadebiutowała vintage'owym albumem "Mój Big-Bit".

Córka legend polskiej estrady – Ady Rusowicz i Wojciecha Kordy – dotąd udzielała się wokalnie w nieco innych muzycznych gatunkach (w grającej r'n'b formacji Dezire i pop-rockowej Ika), ale zaśpiewała także na ostatnim krążku Czarno-Czarnych. W końcu też przyszedł czas na debiut pod własnym nazwiskiem. I choć doświadczenie uczy, że dzieci sławnych rodziców zaczynające karierę na własny rachunek przeważnie próbują odciąć się od dorobku mam i ojców, Rusowicz idzie pod prąd. "Mój Big-Bit" bowiem w połowie składa się z coverów piosenek śpiewanych niegdyś przez jej matkę, a do tego w całości jest utrzymany w stylu Mocnego Uderzenia. Trudno o bardziej ryzykowny start, jednak szybko okazuje się, że mimo mocnego zakorzenienia w twórczości rodziców, debiut Ani jest stanowczą deklaracją niepodległości.

"Dzięki tej płycie mam możliwość przypomnieć osobę mojej Mamy i jej cudowne piosenki, które skutecznie próbował zamazać czas. Mam też szansę pokazać, co mi w duszy gra, co otrzymałam w genach" - pisze Rusowicz we wkładce albumu. Od pierwszych sekund po wciśnięciu "play" słychać, że to szczera deklaracja. Już otwierająca "Mój Big-Bit" ballada z repertuaru Ady Rusowicz "Czekałam na ciebie tysiąc lat" pokazuje, że wbrew pozorom polska odmiana rock and rolla ma wiele wspólnego ze dzisiejszym popem inspirowanym brzmieniem lat 60. - i to właśnie dlatego, że Ania z zespołem nie próbują udziwniać i na siłę "uwspółcześniać" aranżacji. Big-bit pozostał big-bitem i okazuje się, że przeboje sprzed niemal pięciu dekad brzmią świeżo i niosą ze sobą niemal punkową energię – jak znakomita wersja "Za daleko mieszkasz miły", która mogłaby się znaleźć w repertuarze zespołów spod znaku New Rock Revolution. Z kolei "Nie pukaj do moich drzwi" czy "Duży błąd" dobitnie pokazują moc wokalu Ani, który miejscami brzmi łudząco podobnie do głosu jej słynnej mamy. Zamykający album "Opuszczony dom", słusznie przywodzący na myśl piosenki The Animals, przypomina, że przed laty nad Wisłą psychodeliczne i progresywne granie miało się bardzo dobrze.

Oprócz coverów piosenek mamy Rusowicz umieściła na "Moim Big-Bicie" także sześć autorskich utworów. Choć można było mieć wątpliwości, jak w towarzystwie starych szlagierów sprawdzą się te nowe, współczesne, to jednak wszelkie obawy mijają choćby po usłyszeniu singlowej "Ślepej miłości". Aż trudno uwierzyć, że ta zanurzona po ostatnie akordy w latach 60. piosenka powstała w XXI wieku – i że brzmi tak fantastycznie. Kapitalny (i zdecydowanie za krótki!) duet ze wspomnianą gwiazdą retro-popu Anią Dąbrowską ("Babskie Gad-Anie")wydobywa z niewinnego big-bitowego brzmienia wszystko, co seksowne, a mocne wejście dęciaków wprowadza klimat jak z filmów o Jamesie Bondzie. Znakomicie wypadają też pozytywne "Przyjdź" i progresywny, najbardziej garażowy w całym zestawie "Stróże świateł". Słowem – choć piosenki na "Moim Big-Bicie" często dzieli 40 lub nawet więcej lat, brzmią niesłychanie spójnie, mocno i współcześnie. Wielkie brawa należą się tu nie tylko samej Ani, ale i całemu zespołowi, który pracował nad charakterem jej debiutanckiego krążka.

"Mój Big-Bit" Ani Rusowicz uświadamia, jak piorunujące wrażenie przed laty musiały robić przeboje Niebiesko-Czarnych i jak bardzo dziś w Polsce brakuje dobrych piosenek z sensownym tekstem i wpadającą w ucho melodią. Zamiast jednak sarkać na kondycję rodzimej muzyki, trzeba sięgnąć po debiut Rusowicz – bo to płyta zwiastująca narodziny prawdziwego objawienia naszej sceny. Dwanaście niespotykanie dobrych piosenek, które, choć utrzymane w klimacie retro, przypominają, że mieliśmy – i mamy – nad Wisłą porządnego rock and rolla i nie możemy o tym zapominać. Niech fruwają marynary!

http://www.youtube.com/watch?v=Y6SL6gFd1Pw&feature=related


iza13

„Księga raju” - niezwykłe przedstawienie w Teatrze Żydowskim

17 grudnia na deskach Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamioskich w Warszawie zagości najnowsze przedstawienie Piotra Cieplaka „Księga Raju”. Spektakl na motywach powieści Icyka Mangera jest spektaklem, który w niezwykły sposób opowiada magiczną historię z pogranicza zaświatów i ludzkiej rzeczywistości. Świat duchowy zostaje tu przedstawiony w nietypowy, przewrotny sposób.

Żydowska legenda głosi, że każda dusza zanim wstąpi w ludzkie ciało przebywa w raju. Każda przed zejściem na ziemię zostaje pozbawiona rajskich wspomnień przez jednego z aniołów. Piotr Cieplak w swoim przedstawieniu opowiada o człowieku, którego dusza podstępem trafiła między ludzi unikając utraty pamięci. Dalsza historia jest sentymentalną opowieścią o zderzeniu ludzkich wyobrażeń z rzeczywistością. Jednocześnie jest także próbą odczarowania tradycyjnej wizji raju. W tej sztuce nic nie jest takie jak się spodziewamy. 
W przedstawieniu zagrają aktorzy Teatru Żydowskiego. Dodatkowo na scenie towarzyszyć im będą marionetki. Autorem scenografii jest Andrzej Witkowski. Za oprawę muzyczną spektaklu odpowiedzialni będą Paweł Czepłukowski i Raphael Rogioski. Próby do przedstawienia rozpoczęły się w październiku. 

Marta3

Fanfare Ciocărlia

 28 października w ramach Ethno Jazz Festivalu w klubie Eter (Wrocław) zagrała rumuńska Fanfare Ciocărlia. Fanfare Ciocărlia - to 12-osobowa orkiestra dęta pochodząca z położonej w północnej Rumunii wioski Zece Prăjini. Grupa zaczynała jako swobodne zgromadzenie muzyków grających okazjonalnie na weselach i chrzcinach. W październiku 1996 roku niemiecki inżynier dźwięku i producent nagraniowy Henry Ernst odwiedził Zece Prăjini i przekonał muzyków do stworzenia zespołu objazdowego. Za nazwę zespołu obrano Fanfare Ciocarlia:  Fanfare jest to rumuńskie słowo pochodzenia francuskiego, które oznacza orkiestrę dętą, a Ciocarlia to po rumuńsku skowronek. Od momentu odkrycia ich przez Ernsta, który został ich menadżerem, zespół zagrał ponad tysiąc koncertów w ponad 50 państwach na całym świecie.

W zakorzenionej w tradycji austriackich i tureckich orkiestr wojskowych Fanfare Ciocarlia znaleźć można takie instrumenty jak: trąbki, tuby barytonowe i tenorowe, klarnety, saksofony, bęben i perkusję. Teksty ich piosenek pisane są w języku rumuńskim oraz romskim. Styl ich muzyki wywodzi się głównie z rumuńskiej i romskiej ludowej muzyki tanecznej, lecz widoczne są także wpływy tureckie, bułgarskie, serbskie oraz macedońskie. Swoją popularność zawdzięczają szybkim energetycznym dźwiękom, skomplikowanym rytmom oraz prędkim solówkom na klarnetach, saksofonach i trąbkach, których tempo przekracza czasem 200 bitów na minutę. Znani są również z tego, że podczas swoich koncertów nie korzystają z żadnego zapisu nutowego, a także z grania na scenie na starych, poobijanych instrumentach.

Marta3

JESTEŚ MOJĄ SIOSTRĄ

 Antony & The Johnsons
JESTEŚ MOJĄ SIOSTRĄ

To będzie prawdziwa sensacja!
Przedstawienie, jakiego na NOVEJ SCENIE nie było. Dwaj bracia aktorzy, Piotr i Paweł Kamińscy – obaj są także wokalistami i tancerzami, znanymi z występów w produkcjach TM ROMA (m.in. „Upiór w operze” i „Les Misérables”) - oraz reżyser Dariusz Siastacz przygotowują spektakl oparty na twórczości amerykańskiego zespołu alternatywnego Antony & The Johnsons. Zespołu, słynącego z nowatorskiego stylu muzycznego i poetyckich tekstów lidera, ale także utożsamianego z rzadko w Polsce prezentowaną problematyką najgłębszego seksualizmu człowieka.

Bracia Kamińscy przygotowują nowatorski spektakl, którego tworzywem literackim są piosenki zespołu Antony & The Johnsons – po raz pierwszy przełożone na język polski przez Daniela Wyszogrodzkiego – natomiast spoiwem jest… maska, taniec, ruch. Antony Hegarty jest wielkim miłośnikiem japońskiego tańca butoh i jego legendarnego mistrza, Kazuo Ohno, który zmarł przed rokiem w wieku 103 lat. Teatr butoh jest więc także inspiracją dla braci Kamińskich – choć tylko jedną z wielu. Muzyka w aranżacji na bardzo nietypowy skład instrumentalny (obój, wiolonczela, akordeon) będzie wykonywana na żywo na każdym spektaklu przez zespół kobiecy.

Reżyser spektaklu, Dariusz Siastacz, mówi, że JESTEŚ MOJĄ SIOSTRĄ to opowieść o przeciwieństwach, które się nawzajem poszukują, uczą się siebie, odnajdują wspólną drogę. Twórcy spektaklu szukają w tworzywie literackim wartości uniwersalnych. Piosenki Antony & The Johnsons - niejednokrotnie postrzegane zbyt wąsko, zapewne przez śmiałość z jaką odnoszą się do fizyczności człowieka - okazują się subtelnymi metaforami prawdziwej międzyludzkiej więzi. Wyrastają ponad seksualność, choć tak wiele o niej mówią.

JESTEŚ MOJĄ SIOSTRĄ to przedstawienie o podziale na pierwiastek kobiecy i męski, o ich odwiecznej walce, która się odbywa w nas samych, ale też o ich nieustającym dialogu. Dialogu, który nie milknie, nawet jeśli jego głosy rzadko są słyszalne.

JESTEŚ MOJĄ SIOSTRĄ to teatr odważny, nowoczesny i niekonwencjonalny. Dwaj aktorzy dokonują na naszych oczach poetyckiej transgresji. Jest ich dwóch i są braćmi. A że pierwiastek żeński i męski jest w nas zawsze obecny jednocześnie, ich pokrewieństwo okazuje się naturalne, organiczne, najbliższe. Jak to pomiędzy braćmi, jak pomiędzy siostrami. Lub inaczej: jak pomiędzy jednym bratem i drugim, który jest jego siostrą.

JESTEŚ MOJĄ SIOSTRĄ to teatralny eksperyment na dwa głosy, dwa ciała, trzy instrumenty i poetycką przestrzeń, która się pomiędzy nimi otwiera. Jeżeli odważymy się zajrzeć w jej głębię, możemy - być może ze zdumieniem - dostrzec w niej nas samych. 

Reżyseria - Dariusz Siastacz
Scenariusz - Dariusz Siastacz, Piotr i Paweł Kamińscy
Przekład piosenek - Daniel Wyszogrodzki
Aranżacje - Multanki (Magdalena Kamińska, Malwina Stańczak)
Scenografia i kostiumy - Paulina Czernek
Ruch sceniczny- Michał Łabuś
Wizualizacje - Tomasz Gacki

Występują:
Piotr Kamiński - śpiew, taniec
Paweł Kamiński - śpiew, taniec

Zespół muzyczny:
Magdalena Kamińska - kierownictwo muzyczne, obój
Malwina Stańczak - akordeon
Anna Wróbel - wiolonczela

Realizatorzy:
Monika Gołębiewska - kierownik produkcji
Mirosław Bestecki - realizacja dźwięku
Damian Białorudzki - realizacja światła
Monika Bestecka, Monika Gołębiewska - inspicjentki

Terminy spektakli: 21.10.2011 godz. 19.30 PREMIERA spektakl zamknięty
22.10.2011 godz. 20.00 
23.10.2011 godz. 19.30
25.10.2011 godz. 19.30
26.10.2011 godz. 19.30

Marta3

Serbskie bajki dla dorosłych?

Opublikowana nakładem Wydawnictwa UŚ antologia "Serbska ruletka" to 2 tomy i bite 500 stron  tekstu. Serbia stała się niewątpliwie dramaturgicznym zagłębiem. Teatr służy tamtejszych autorom i do poruszania ważkich problemów społecznych i do transgresyjnych poszukiwań. Milena Marković w swojej twórczości potrafi połączyć jedno z drugim. Tak dzieje się w zamieszczonej na kartach antologii sztuce "Statek dla lalek". Jej inscenizację przygotował właśnie krakowski Teatr Barakah. 

"Statek dla lalek" opiera się na dwóch przemiennych płaszczyznach treści. Jedną jest inicjacyjna opowieść o dojrzewaniu dziewczyny, przechodzącej przez rozmaite stadia egzystencjalnego i artystycznego wtajemniczenia. Drugą - sfera bajkowych motywów, doskonale znanych z dzieciństwa. Nawiązania do "Królewny Śnieżki", "Alicji w krainie czarów" czy "Jasia i Małgosi" mają aczkolwiek mało idylliczny charakter. To raczej symbol opresyjnych stereotypów kobiecości, które blokują bohaterkę. 

Krakowska inscenizacja "Statku dla lalek" jest skierowana wyłącznie do widzów dorosłych. Za jej reżyserię odpowiada Aga Nowicka. W obsadzie występują m.in. Lidia Bogaczówna, Monika Kufel i Michał Chołka. Biletów na premierowe pokazy sztuki: 28 i 29 października już nie ma. Spektakl będzie grany jeszcze 12 i 13 listopada oraz w połowie grudnia.

iza13

MIYA MASAOKA!

Miya Masaoka jest amerykańską muzyczką, kompozytorką i performerką pochodzenia japońskiego, jedną z najoryginalniejszych artystek sceny improwizacji w San Francisco i założycielką elektro-akustycznego trio Maybe Monday.

W swej twórczości łączy tradycyjne brzmienie instrumentu koto z eksperymentalnymi dźwiękami: elektronicznymi, industrialnymi, a także wzmocnionymi bądź przetworzonymi odgłosami owadów (pszczół, karaczanów madagaskarskich), ludzkiego ciała (fale mózgowe, bicie serca) i roślin! Komponuje muzykę do baletu, utwory na orkiestrę kameralną, a także chór. 

Jest autorką interaktywnych i interdyscyplinarnych instalacji stanowiących pretekst do rozważań na temat miejsca człowieka we wszechświecie, jego relacji z naturą, przedmiotami i własnym ciałem. Prace Masaoki prezentowane były w USA, Japonii Kanadzie, Europie i Indiach a teraz postanowiła zawitać do naszego kraju. Jej koncert odbędzie się 20 Xl o godz.19.00 w budynek Laboratorium CSW.





Uważam, że będzie to niezwykły występ podczas, którego będzie można podziwiać, jak pomysłowo Masaoka może zmienić postrzeganie tego, co jest, i nie jest muzyka. Myślę, że to wymaga od widza rzetelnego słuchania, ale wystarczy tylko trochę czasu i chęci, aby w pełni móc przeżyć i odebrać, to co pragnie nam artystka przekazać. Zapraszam. 




Martyna 14

DYFUZJE WSPÓŁCZESNOŚCI

,,Dyfuzje współczesności" to wystawa prac z Kolekcji CSW Zamek Ujazdowski w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, która będzie miała miejsce od 14 X do 24Xl.  Proponuje ona unaocznienie i uaktywnienie związków między różnymi dziedzinami twórczości, a także instytucjami sztuki, aby w ten sposób uruchomić procesy dyfuzji, swobodnego przenikania artystycznych komponentów między sferą wrażliwości i wyobraźni gości Opery Narodowej a językiem współczesnej sztuki, prezentowanej w CSW Zamek Ujazdowski. 



Wystawę rozpoczynają Postacie kroczące Magdaleny Abakanowicz, które w sposób niepokojący wyobraźnię przypominają obiekty wydobyte z odległej przeszłości, ale posiadają też dynamikę charakterystyczną dla współczesności. Ta duża grupa figuratywnych rzeźb jednej z najsłynniejszych współczesnych artystek może być postrzegana jako współczesne zmaterializowanie ponadczasowego składnika istoty ludzkiej. Otwiera zatem symboliczną przestrzeń wyobrażeń łączących współczesność z rozległym spektrum dorobku przeszłości. 


Grupa miękkich i zmysłowych rzeźb Iwony Demko to prace z cyklu Przytulanki, które zachęcają publiczność do dotykania, kołysania i nawet siadania na nich. Z tą grupą obiektów koresponduje praca Jarosława Kozakiewicza Geometria wnętrza składającą się z dwóch projekcji wideo na bocznych ścianach dawnej palarni i obiektu rzeźbiarskiego umieszczonego centralnie na postumencie. Obiekt ten przypomina formą rzeźby do przytulania, ale wiąże się z inną koncepcją, która staje się czytelna po obejrzeniu krótkich projekcji. Jeden z filmów ukazuje swoistą choreografię ciała śpiącej dziewczyny – to zapis jej mimowolnych ruchów utworzył za pomocą specjalnego programu komputerowego kształt formy prezentowanej na postumencie; jest to jednocześnie projekt bryły budynku kina, przedstawionego na drugiej projekcji. Projekt tego budynku zakłada, że na jego ścianach będą wyświetlane od wewnątrz, a widoczne na zewnatrz fragmenty filmów. 



Geometria wnętrza Jarosława Kozakiewicza jest znakiem ideowym wystawy Dyfuzje współczesności , stanowi bowiem połączenie elementów choreografii, rzeźby, architektury i doświadczenia snu i ludzkiej cielesności, zatem w tej pracy spotykają się istotne idee współczesnej sztuki. 


Serdecznie zachęcam do wybrania się na tą wystawę. Według mnie odbiega ona od typowych przedstawień, podczas których oglądamy prymitywne narzędzia pracy itp. Ta wystawa w ciekawy sposób łączy elementy różnorodnych sztuk wraz z naszymi ludzkimi doświadczeniami i ukazuje w ten sposób związek między przeszłością a współczesnością.  Zapraszam. 

Martyna 14

Wernisaż Fotografii oraz premiera albumu WWA

4 listopada, godz. 19.00

Fundacja Amondo Films przedstawia:

Wernisaż fotografii oraz premierę albumu WWA

Cena biletu: wstęp wolny

 „WWA” to niezależny projekt Fundacji Amondo Films, który za pomocą obrazu i słowa opowiada o Warszawie. Celem „WWA” jest oddanie jej nastroju, tempa i rzeczywistości, która potrafi urzekać i inspirować bardziej niż pocztówkowe pejzaże.

Album WWA to 126 czarno-białych zdjęć Pawła Tarasiewicza, pokazujących Warszawę: jej architekturę, detale, codzienność, ludzi, których tu można spotkać. O swojej Warszawie opowiadają niezwykli rozmówcy, m.in. malarz Edward Dwurnik, historyk architektury Jarosław Trybuś, raper Pono czy kronikarka Pałacu Kultury Hanna Szczubełek. Rozmowy przeprowadzili Urszula Bieniecka i Stanisław Heba. 
W ten sposób, na 248 stronach albumu powstała - choć czarno-biała - to jednak barwna opowieść o Warszawskim mieście, o jego pięknie i brzydocie, zaletach i dziwactwach, przeszłości i współczesności. Ważnym elementem WWA, poza zawartością, jest oprawa graficzna. 

Marta3

9 Warszawski Festiwal Filmów o Tematyce Żydowskiej..

 08.11-13.11



Tegoroczny 9. Warszawski Festiwal Filmów o Tematyce Żydowskiej dedykowany jest Agnieszce Holland, wybitnej polskiej reżyser filmowej i teatralnej, także scenarzystce filmowej.

Nasza Honorowa Nagroda Kamera Dawida 2011 została przyznana Pani Agnieszce Holland, za Wybitną i Bezkompromisową Twórczość Filmową Poruszającą Najtrudniejsze Tematy.

W tym roku na Festiwalu pokazane zostaną dwa filmy tegorocznej laureatki, nominowane do Oscara: Europa, Europa (1990) oraz Gorzkie Żniwa (1985).

Wśród naszych tegorocznych filmów chcemy Państwu pokazać interesującą produkcję francuską SARAH`s KEY z wybitną kreacją Kristin Scott Thomas oraz poruszający niemiecko - palestyński dokument NACH DER STILLE, który pokazany zostanie podczas corocznego Wieczoru Palestyńskiego na naszym Festiwalu - 10 listopada 2011.

O Festiwalu:

Jesteśmy pierwszym żydowskim Festiwalem Filmowym w Polsce, jaki kiedykolwiek istniał w tej części Europy, nawet w przedwojennej Polsce, w której żyło ponad 3,5 miliona ludzi - Żydów Polskich, nie było takiego Festiwalu, dlatego mamy świadomość odpowiedzialności dziedzictwa, które reprezentujemy i które pragniemy kultywować i prezentować poprzez sztukę filmową. Festiwal nasz powstał w roku 2003 i jest festiwalem profilowanym, to znaczy pokazujemy tylko i wyłącznie filmy, które zawierają elementy tematyki żydowskiej. Staramy się puszczać tylko dobre filmy i takie, które nie były prezentowane na żadnym Festiwalu żydowskim w Polsce. Od roku 2003 zdążyliśmy pokazać krajowej publiczności ponad 510 produkcji z 28 krajów świata. Wśród naszych filmów znalazło się kilkadziesiąt nominowanych do Oscara, kilkunastu laureatów Oscarów, canneńskich Palm, kilku laureatów nagród Emmy, jeden film nagrodzony w Karlovych Varach, kilkanaście filmów z nagrodami Izraelskiej Akademii Filmowej, jeden z nagrodami Szwedzkiej Akademii Filmowej. Film „West Bank Story”, który otrzymał u nas 1. nagrodę. 3 miesiące później otzrymał Oscara w tej samej kategorii, a dwa inne filmy prezentowane na naszym Festiwalu: polski KATYŃ i izraelski BEAUFORT otrzymały 3 miesiące później nominacje do Oscara.

Lista Filmów Konkursowych:

Dawid / David, R: Joel Fendelman, USA, 2011, 80 min, Dł. Fab.

Dozorca domu / Landlord, Fab., R: Hanan Harchol, USA, 2011, 10 min, Kr. Fab.

Heilig, R: Steven Hatton, UK, 2011, 17 min, Kr. Dok.

Inni / Shunned / R: Igal Hecht, Kanada, Izrael, 2011, 45 minDł. Dok.

Klucz Sary / Sarah's Key, R: Gilles Paquet-Brenner, Francja, 2010, 111 min, Dł. Fab

Koniec eichmanna: miłosć, zdrada, smierć / Eichmann's end: love, betrayal, death, R: Raymond Ley, Niemcy/ Izrael, 2010, 90 min, Dł. Dok.

Krawiec / The Tailor, R: Gordon Grinberg, USA, 2011, 6 min, Kr. Fab.

Królowej brak korony / The Queen Has No Crown, R: Tomer Heymann, Izrael, 2011, 85 min, Dł. Dok.

Mahler na kozetce / Mahler on the couch, R: Percy Adlon & Felix Adlon , Niemcy/ Austria, 2010, 97min, Dł. Fab.

Misja Kadrowego / The Human Resources Manager, Reż. Eran Riklis, Izrael, 2010, 103 min, Dł. Fab.

Moje życie - Ruth Dayan / My Life - Ruth Dayan, R: Elke Sasse, Niemcy, 2011, 43 min, Dł. Dok.

Mój ojciec / My Father, R: Esther Hoffenberg , Francja, 2009, 15 min, Kr. Dok.

Naomi, R: Eitan Tzur, Izrael/ Francja, 2010, 102 min, Dł. Fab.

Naprawa / Repair, R: Hanan Harchol, USA, 2011, 9 min, Kr. Fab.

Państwo na zapleczu / A State Behind the Scenes, R: Avi Weissblei, Izrael, 2010, 50 min, Dł. Dok

Po ciszy / After the silence, R: Stephani Burger, Jule Ott, Manal Abdallah, Niemcy, 2010, 82 min, Dł. Dok.

Przemytnicy / Holly Rolers, R: Kevin Tyler Asche, USA, 2010, 89 min, Dł. Fab.

Przerwane strumienie / Interrupted Streams, R: Alexandre Goetschmann & Guy Davidi, Izrael/Switzerland, 2010, 73 min, Dł. Dok

Przypis / Footnote, R: Joseph Cedar, Izrael, 2011, 103 min, Dł. Fab.

Rodzina Nikiego / Nicky's Family, R: Matej Minac,Słowacja / Czechy / Anglia / USA / Izrael / Kambodża 2011, 96 min, Dł. Dok.

Saszeńka / Sashenka, R: Anna Gurevich, Izrael, 2011, 9 min, Kr. Fab.

Szeherezada i upodobanie koszernosci / Scheherazade and the kosher delight, R: Agnes Caffin, Francja, 2011, 20 min, Kr. Fab.

Widziałem żyrafy w Indiach / I saw giraffes in India, R: Noam Pinchas, Izrael, 2010, 74 min, Dł. Dok.

Wspaniały dzień / A wonderful day, reż. Ariel Weisbrod, Yossi Meiri, Izrael, 2011, 24 min, Kr. Fab.

Dlugi film fabularny = Dł. fab.

Krótki film fabularny =Kr. fab.

Dlugi dokument = Dł. dok.

Krótki dokument = Kr. dok.

iza13

Wrocławski Jazztopad Nadciąga

  Jesień to tradycyjna pora, kiedy fani jazzu mogą wyjść ze swoich kryjówek i ruszyć w miasto w poszukiwaniu muzycznych wrażeń. Na szczególne atrakcje mogą już wkrótce liczyć mieszkańcy Wrocławia, gdzie 6 listopada wystartuje kolejna odsłona festiwalu Jazztopad, kolejny raz naszpikowanego gwiazdami.

 
  Mocnym otwarciem imprezy będzie jedyny w Polsce występ mistrza saksofonu, Sonny'ego Rollinsa. Charyzmatyczny 80-latek rzadko ostatnio koncertuje poza granicami USA, a w tym roku pojawi się tylko w czterech europejskich miastach – jednym z nich jest stolica Dolnego Śląska. Choć Rollins zaczynał swoją karierę na przełomie lat 40. i 50., wciąż jest uważany za muzycznego giganta i łącznika między współczesnym jazzem a jego klasyczną, ukształtowaną ponad pół wieku temu formą. Żywa legenda saksofonu wystąpi ze swoim kwartetem w Audytorium Regionalnego Centrum Turystyki Biznesowej we Wrocławiu 6 listopada - to jednak nie koniec Jazztopadowych atrakcji.  Kolejną okazją do niezwykłych muzycznych doświadczeń będzie premierowy koncert Fred Hersch Trio z towarzyszeniem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Wrocławskiej. W takim klasyczno-jazzowym anturażu zespół amerykańskiego pianisty zaprezentuje zarówno autorski repertuar, jak i swoje reinterpretacje historycznych standardów. Coś dla siebie w Jazztopadowym programie znajdą też amatorzy chłodnych brzmień Skandynawii. 13 listopada zagra dla nich duet pianisty Bobo Stensona i perkusisty Jona Fälta. Stenson znany jest dobrze polskiej publiczności z występów u boku Tomasza Stańki (znakomita płyta "Litania") i Jana Garbarka.

  Intrygująco zapowiada się też przedsięwzięcie pod hasłem "24h Run: What's in the fridge?". 26 i 27 listopada połączone siły muzyków z Polski i niemieckiej Nadrenii Północnej-Westfalii przeprowadzą prawdziwy szturm na Wrocław, by z niewielkimi przerwami przez całą dobę grać jazz w różnych miejskich przestrzeniach – od klubów i kafejek po prywatne mieszkania. Całość zakończy wspólny występ wszystkich biorących udział w projekcie artystów na scenie wrocławskiej filharmonii.

  Natomiast 27 listopada odbędzie się światowa prapremiera kompozycji napisanej specjalnie dla zespołu Lutosławski Quartet przez żydowskiego pianistę Uriego Caine'a. Na scenie Filharmonii Wrocławskiej polscy kameraliści stowarzyszą się z kompozytorem i mistrzem perkusji Benem Perowskym, a ich wspólny występ poprzedzą koncerty niemieckiej formacji Invisible Change i międzynarodowego kwartetu naszego saksofonisty Macieja Obary.
iza13

A może tak do teatru?

28 października o godzinie 18.00 na dużej scenie Teatru Powszechnego w Radomiu odbędzie się spektakl pt. Brat naszego Boga.

„Brat naszego Boga" to głęboka, uniwersalna opowieść o człowieku, który chciał naprawiać świat nie poprzez krew i walkę, a poprzez miłość i przywrócenie godności drugiemu człowiekowi. Kanwą sztuki stała się biografia polskiego powstańca, utalentowanego malarza, Adama Chmielowskiego, którego świat poznał jako Świętego Brata Alberta - zakonnika, oddanego bez reszty pomocy chorym i nędzarzom. 

Twórcy spektaklu postanowili przypomnieć i przybliżyć tę wyjątkową postać, która tak mocno wpłynęła na losy Karola Wojtyły, stając się dla Jana Pawła II drogowskazem na Jego drodze do świętości. 

Ten głęboki, mądry, pełen refleksji tekst wziął na swój reżyserski warsztat Andrzej Rozhin, znakomity reżyser teatralny. Jak podkreśla reżyser, głównym założeniem przedstawienia nie jest pokazanie Adam Chmielowskiego (w tej roli zobaczymy Janusza Łagodzińskiego) w aureoli świętości, ale zbudowanie złożonego, wiarygodnego portretu żywego, prawdziwego człowieka. Z jego wahaniami, wątpliwościami, słabościami. Z towarzyszącą mu nieustanną niepewnością co do słuszności obranej w życiu drogi... 

Według dyrektora radomskiego teatru, Zbigniewa Rybki, wielu krytyków widzi dużo podobieństw między postawą Adama Chmielowskiego i Karola Wojtyły. - Ich droga życiowa, dojrzewanie do pewnych decyzji są podobne. Ten fakt czyni tekst szczególnie interesującym, zwłaszcza teraz, gdy zbliżamy się do beatyfikacji Jana Pawła II.

Scenografię do spektaklu zaprojektował Ryszard Melliwa. Piękną muzykę napisał znany krakowski kompozytor Andrzej Zarycki.

Serdecznie zapraszamy na „Brata naszego Boga". Wierzymy, że zechcecie Państwo przyjąć nasze zaproszenie i że spędzicie w teatrze niezapomniane, wzruszające i ważne dla Was chwile...

Kilka słów o reżyserze :

Andrzej Rozhin – reżyser, aktor, dyrektor teatrów w Gorzowie Wielkopolskim, Olsztynie, Koszalinie, Szczecinie i Lublinie, studiował w PWST w Krakowie. Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. W latach 1961-1974 był dyrektorem teatru UMCS Gong 2. W latach 1961-74 był aktorem w Teatrze Lalki i Aktora w Lublinie i występował w Kabarecie "Czart". Był inicjatorem i dyrektorem dziewięciu edycji festiwalu Lubelska Wiosna Teatralna. Zrealizował ponad 180 przedstawień.

Kinga1

WYSTAWA MALARSTWA JUSTYNY SOŁOWIEJ

Wernisaż odbędzie się w Galerii Spichlerz MOK ul. Piastowska 13.

 Wystawa będzie trać od 28.X.2011r do 27.XI.2011r.

Justyna Sołowiej urodziła się  21 października 1986 roku w Morągu. Obecnie mieszka w Olsztynie. Absolwentka Wydziału Sztuki  Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie - dyplom z malarstwa „Moda wśród nas” pod kierunkiem prof. Zygmunta Drońskiego.

Artystka w swojej twórczości łączy dwie pasje – modę i sztukę, podkreśla również, iż „sens jej prac tkwi w mocy koloru oraz sile linii”. Malarstwo, które tworzy jest nowoczesne i tętniące kolorem - widać w nim  inspiracje kolorystami, fowizmem, pop artem, ilustracją modową. Jej prace nawiązują do współczesności, eksponują ruch i ekspresję, ukazują szybkie tempo życia codziennego.

Zdaniem artystki: „moda otacza nas zewsząd i charakteryzuje nasze społeczeństwo, a ja w swoich pracach interpretuje i przetwarzam naszą kolorową rzeczywistość”.

 Kilka dzieł artystki 

Marta3

Wernisaż wystawy malarstwa prof. Teresy Kotkowskiej - Rzepeckiej "W stronę mroku"

Miejsce wydarzenia: Szydłowiec, 28 października( piątek), godzina 17.30, Galeria Kaplica Zamkowa, Galeria Sapieżyna!!!!

     Malarstwo Teresy Kotkowskiej - Rzepeckiej, chociaż świadomie odległe od nurtu sztuki figuratywnej, skupione jest na sprawach dla człowieka najważniejszych, bo dotykających podstawowych wymiarów ludzkiej egzystencji, jej ciągle ponawianych prób samookreślenia i dramatycznych uwikłań, jej projektów, możliwości i ograniczeń.
Rozwijanie i konsekwentnie pogłębiane od lat artystyczne idee, wyrażone poprzez malarską formę, dopełniają się wzajemnie w cyklach obrazów Artystki i współtworzą sui generis filozoficzny traktat o ludzkiej naturze..


Kilka słów o Teresie Kotkowskiej...


    Teresa Kotkowska-Rzepecka -urodziła się w 1948 roku w Słoneczniku na Warmii. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu w 1967 roku, a następnie studia na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. W. Taranczewskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, uzyskując dyplom z wyróżnieniem w 1973 roku. W 1975 roku podjęła pracę pedagogiczną na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jest profesorem zwyczajnym, prowadzi autorską pracownię rysunku oraz malarstwo na studiach licencjackich i podyplomowych oraz sprawuje opiekę nad doktorantami.
Uprawia malarstwo. Zorganizowała ponad 30 wystaw indywidualnych. Uczestniczyła w ponad 90 wystawach zbiorowych w kraju (np. w Warszawie, Krakowie, Rzeszowie, Kielcach, Morągu, Nowym Sączu) i za granicą, m.in. w Wielkiej Brytanii (Londyn, Glasgow, Plymouth, Stockton); Francji (Lille); na Węgrzech (Kapöswar), USA (Niu Art Museum De Kalb - Illinois), Szwecji (Ronneby Kulturcentrum - Ronneby, Lansmuseum Linköping); Niemczech (Rathaus Münster, Artefactum Weisbaden).
Ważniejsze nagrody: III nagroda na Konfrontacjach Środowisk Plastycznych - Kraków (1975), I nagroda - Sztuka dla Krakowa, Kraków (1976), medal na XII Festiwalu Polskiego Malarstwa - Szczecin (1984); wyróżnienie - V Jesienny Salon Sztuki - Ostrowiec Świętokrzyski. (2000), I wyróżnienie honorowe - Salon Zimowy, Kraków (2004).
Pięciokrotnie nagrodzona rocznym stypendium Ministra Kultury i Sztuki (1975, 1977, 1984, 1987 i 1999). Była też wyróżniana Nagrodami Rektora ASP. W 1968 roku otrzymała Medal ASP w Krakowie. W 2005 r. odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP.
Jej prace znajdują się m. in. w zbiorach: Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Historycznego Miasta Krakowa w Krakowie, Muzeum Diecezjalnego w Rzeszowie, w zbiorach galerii BWA w Opolu i Olsztynie oraz w wielu kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.


Anna8


.